Przejdź do zawartości

Jan Stąpór

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Stąpór lub Stąpur[1]
kanonier kanonier
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1901
Niestachów

Data i miejsce śmierci

28 czerwca 1920
Kryłów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

4 Dywizjon Artylerii Konnej

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Jan Stąpór (Stąpur)[1] (ur. 23 czerwca 1901 w Niestachowie, poległ w walce 28 czerwca 1920 pod Kryłowem) – kanonier Wojska Polskiego. Uczestnik wojny polsko–bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 czerwca 1901 w Niestachowie jako syn Stanisława i Franciszki z d. Anioł[2].Od 3 lipca 1920 żołnierz 4 dywizjonu artylerii konnej w odrodzonym Wojsku Polskim walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie odznaczył się w walce 28 czerwca 1920 „pod wsią Kryłów na Białorusi, gdy otoczony przez nieprzyjacielskich kawalerzystów bronił swego działa. Zginął na miejscu walki i tam pochowany”[2]. Za tę postawę odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Łubieński Władysław, Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920 str. 30, podano inny zapis nazwiska Stąpur.
  2. a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 141.
  3. Łubieński 1929 ↓, s. 30.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]